Plastic gebruikt voor specifieke mariene producten, zoals visnetten, lijnen en aas, komt onvermijdelijk in de oceaan terecht. De biologische afbreekbaarheid van deze materialen biedt enorme voordelen om schade aan ecosystemen en het milieu te voorkomen. Bij Normec OWS bieden wij verschillende soorten mariene degradatietesten aan voor verschillende materialen in zeewater, evenals testen op zware metalen & fluor en toxiciteit, allemaal in overeenstemming met de geldende normen.
Testresultaten van mariene degradatie kunnen worden gebruikt voor certificeringsdoeleinden, het maken van marketing- of wettelijke claims, of ter ondersteuning van onderzoek en ontwikkeling. Het enige bestaande certificaat, het Europese OK biodegradable MARINE certificaat, uitgereikt door TÜV AUSTRIA, vereist biologische afbraak- en desintegratietesten in zeewater, evenals testen op toxiciteit en zware metalen & fluor. Door de vorming van biofilms kan plastic uiteindelijk echter naar de zeebodem zinken, waar ze kunnen worden blootgesteld aan heel andere bacteriële samenstellingen. Omdat Normec OWS altijd op de hoogte is van de nieuwste ontwikkelingen, bieden wij ook aanvullende afbraaktesten aan op het raakvlak sediment-zeewater en in sediment.
De certificeringsvereiste voor biologische afbraak in zeewater (pelagische zone), overeenkomstig de ASTM D6691-norm, is omzetting van 90% koolstof in CO2 wat binnen de zes maanden moet worden bereikt. Wij bieden aanvullende testen aan voor biologische afbraak in het raakvlak tussen sediment en zeewater (eulittorale zone), overeenkomstig ISO 19679 en ISO 18830, en in sediment (bentische zone), overeenkomstig ISO 22404.
Naast certificeringsvoorwaarden bieden wij ook testen onder screeningsvoorwaarden aan. Dit geldt voor vroegtijdig onderzoek en wanneer de resultaten enkel intern worden gebruikt. Er zijn kortingen voor meerdere monsters als meerdere monsters tegelijk moeten worden getest. Om de reële omstandigheden nauwkeurig na te bootsen, halen wij water en sediment uit de Noordzee om te zorgen voor het juiste inoculum, gemengd met mineralen zoals beschreven in de relevante normen.
Voor certificeringsdoeleinden, waarbij gebruik wordt gemaakt van kwantitatieve testen onder certificeringsomstandigheden, is voor de pelagische zone 90% desintegratie vereist in 12 weken, zoals bepaald in de ASTM D6691-norm. Omdat de desintegratie van het materiaal wordt beïnvloed door uv-licht en warmte, bieden wij ook aanvullende kwantitatieve desintegratietesten aan voor de eulittorale en benthische zones, in overeenstemming met ISO 23832. Bovendien bieden wij kwalitatieve testen, onder screeningomstandigheden, aan die laten zien hoe een product afbreekt, en waarmee het effect van verschillende productdiktes kan worden getest.
Mogelijke toxische effecten van residuen, die na biologische afbraak achterblijven, kunnen een schadelijk effect hebben op het mariene ecosysteem. Naast het testen op zware metalen en fluor, zoals vereist voor certificeringsdoeleinden, bieden wij verschillende toxiciteitstesten aan. De Daphnia Magna toxiciteitstest, in overeenstemming met de OPPTS 850.1010-norm, evalueert elk toxisch effect. Deze kan worden uitgevoerd op verschillende soorten materiaal, zoals tussenproducten, eindproducten, inkten, kleefstoffen, vernissen, masterbatches en additieven. Bovendien werken we bij Normec OWS aan de ontwikkeling van nieuwe testmethodes, zoals methodes met zeealgen en andere mariene micro- en meso-organismen.
Biodegradatie kan zowel aeroob als anaeroob verlopen. Aerobe biodegradatie is de biochemische omzetting, door de activiteit van micro-organismen, van organische koolstof in CO2 & water, terwijl anaerobe biodegradatie organische koolstof omzet in CH4 & CO2.
Composteerbaarheid is de afbraak van een materiaal tot organische materie door de werking van micro-organismen zoals bacteriën en schimmels. Dit omvat zowel de biologische afbraak, wat afbraak op biochemisch niveau is, als de desintegratie, het tijdig uiteenvallen op fysiek, visueel niveau. Behalve afbraak staat composteerbaarheid ook garant voor de milieuveiligheid. Bijgevolg omvat het testen op composteerbaarheid vier belangrijke aspecten: materiaaleigenschappen, biodegradatie, desintegratie en ecotoxiciteit.
Desintegratie is de fysieke afbraak van een product, hoe het fragmenteert en in kleinere stukjes uiteenvalt. Hoewel desintegratie door micro-organismen kan ontstaan, is dit geen bewijs van (volledige) biodegradatie, aangezien het monster slechts in onzichtbare microdeeltjes uiteengevallen kan zijn.
